Ο χρόνος μας έχει τελειώσει, ο ΠτΔ να πράξει το δέον λέει ο Αβέρωφ Νεοφύτου – Η τοποθέτηση του για το Κυπριακό
«Πρέπει τώρα, την ύστατη ώρα, να προσέλθουμε στις διαπραγματεύσεις με τόλμη, πραγματική βούληση και πατριωτικό ρεαλισμό. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αμφιταλαντεύσεις και καθυστερήσεις, που μόνο αρνητικές συνέπειες θα έχουν για την υπόθεση» αναφέρει μεταξύ άλλων σε τοποθέτηση του για το Κυπριακό, ο Αβέρωφ Νεοφύτου.
Σε δήλωσή του ο βουλευτής του ΔΗΣΥ διερωτάται πως «όταν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε και να συμφωνήσουμε για το άνοιγμα ενός ή δύο οδοφραγμάτων, τί μήνυμα εκπέμπουμε στη διεθνή κοινότητα – ακόμα και στους διεθνείς παράγοντες που διάκεινται θετικά προς τις θέσεις μας;»
Προσθέτοντας παράλληλα ότι αισθάνεται ως μέγιστη υποχρέωσή του, «απέναντι στους συμπολίτες και στην παράταξή μου, να επαναλάβω ότι ο χρόνος μας έχει τελειώσει. Μακάρι ο ΠτΔ να τολμήσει με αποφασιστικότητα μακριά από ευθυνοφοβία και άβουλη στάση και να πράξει το δέον».
Αυτούσια η τοποθέτηση του κ. Νεοφύτου:
Με την άφιξη στην Κύπρο της Αναπληρώτριας Γ.Γ. του ΟΗΕ και με τις επαφές που ήδη έχει ξεκινήσει μπαίνουμε πάλι σε μια κρίσιμη καμπή του εθνικού μας ζητήματος – πιθανότατα την τελευταία, όπως έχω επισημάνει εδώ και αρκετούς μήνες.
Μακάρι βεβαίως να καρποφορήσουν αυτές οι επαφές δρομολογώντας άμεσα τα επόμενα βήματα και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια ουσιαστική, τελική διαπραγμάτευση, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει σε μια λειτουργική και με ασφάλεια λύση.
Όμως, ένα ζήτημα – μια ανοιχτή πληγή για μας – που εκκρεμεί εδώ και μισό αιώνα, δεν θα λυθεί ούτε με ευχές ούτε με διαρκή παραπομπή των κρίσιμων αποφάσεων στις ελληνικές καλένδες. Πρέπει τώρα, την ύστατη ώρα, να προσέλθουμε στις διαπραγματεύσεις με τόλμη, πραγματική βούληση και πατριωτικό ρεαλισμό. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αμφιταλαντεύσεις και καθυστερήσεις, που μόνο αρνητικές συνέπειες θα έχουν για την υπόθεση.
Είναι βέβαια γνωστές οι απαράδεκτες θέσεις Τατάρ για δύο κράτη και απολύτως καταδικαστέες. Όμως, αυτός και η Τουρκία βολεύονται με το αδιέξοδο. Για αυτό και επιβάλλεται η δική μας αποφασιστικότητα για την άρση αυτού του αδιέξοδου.
Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα: όταν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε και να συμφωνήσουμε για το άνοιγμα ενός ή δύο οδοφραγμάτων, τί μήνυμα εκπέμπουμε στη διεθνή κοινότητα – ακόμα και στους διεθνείς παράγοντες που διάκεινται θετικά προς τις θέσεις μας; Ένα μήνυμα ατολμίας μπροστά στην κρισιμότητας της περίστασης, με μοναδικό γνώμονα την πρόσκαιρη αποφυγή οποιοδήποτε κόστους της στιγμής, λες κι έχουμε να κάνουμε με κάποια ελάσσονος σημασίας υπόθεση του κράτους.
Στο «μη περαιτέρω» που έχουμε φτάσει πλέον, η λέξη-κλειδί είναι η εμπιστοσύνη! Αν δεν ξέρεις τί θέλεις κι αν δεν το διεκδικείς αποφασιστικά και τεκμηριωμένα, χωρίς να καταφεύγεις διαρκώς σε οχυρώσεις πίσω από τις απαράδεκτες θέσεις της άλλης πλευράς, δεν σε εμπιστεύεται κανείς. Το «σήμα» λοιπόν που πρέπει να εκπέμψει τώρα, τη δωδεκάτη ώρα, η ηγεσία μας είναι ότι προσέρχεται στην τελική διαπραγμάτευση με πραγματική διάθεση να βρεθεί λύση και ότι είναι διατεθειμένη να συζητήσει στη βάση των προτάσεων που θα πέσουν στο τραπέζι από τον Γενικό Γραμματέα των ΗΕ με βούληση, πυγμή αλλά και συναίσθηση της πραγματικότητας.
Είναι βασανιστικό να είσαι διαρκώς ο αγγελιοφόρος του μηνύματος «ή τώρα, ή ποτέ!» – αισθάνομαι όμως ως μέγιστη υποχρέωσή μου, απέναντι στους συμπολίτες μου και στην παράταξή μου, να επαναλάβω ότι ο χρόνος μας έχει τελειώσει. Μακάρι ο ΠτΔ να τολμήσει με αποφασιστικότητα μακριά από ευθυνοφοβία και άβουλη στάση και να πράξει το δέον! Να ξέρει ότι επιλέγοντας αυτό το δύσκολο, αλλά επωφελή δρόμο για τον τόπο μας, θα είμαστε δίπλα του.
