Έκδηλα υπήρξε μία σπουδή, στο να εκδικασθεί η υπόθεση, να καταδικαστεί ο κατηγορούμενος και να απαγχονισθεί μέσα σε 8 ½ μήνες. Το αποικιακό καθεστώς ήθελε να τρομοκρατήσει με τον πρώτο  απαγχονισμό και να πιέσει για συμβιβασμό, σημειώνει ο κ. Κληρίδης και παραθέτει το χρονικό της εκδίκασης της υπόθεσης:

 

Ο φόνος του αστυνομικού Πουλλή του «special branch» διεπράχθη στην οδό Λήδρας της Λευκωσίας, στις 28 Αυγούστου 1955. 

 

O Μιχαλάκης Καραολής και όπως είχε αλλάξει το όνομά του, Μιχαλάκης Καραολίδης, συνελήφθη στις 3 Σεπτεμβρίου1955. Λίγες μέρες μετά διεξήχθη προανάκριση και η δίκη στο Ειδικό Κακουργιοδικείο, ενώ η καταδικαστική απόφαση εξεδόθη στις 28 Οκτωβρίου 1955. Η δίκη διήρκεσε πέντε μέρες, πρωί-απόγευμα από τις 24 Οκτωβρίου 1955 μέχρι τις 28 Οκτωβρίου.1955. Στο τέλος της δίκης, την πέμπτη μέρα το απόγευμα, εξεδόθη η απόφαση, η οποία εφεσιβλήθη.

 

Στις 12 Νοεμβρίου 1955 εξεδόθη η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Εφετείου) ύστερα από ακροαματική διαδικασία. Η απόφαση του Ανακτοβουλίου εξεδόθη στις 13 Απριλίου 1956.

 

Αν ληφθεί  υπόψιν ότι η υπόθεση «πολεμήθηκε» σε όλα τα στάδιά της τόσο στο Κακουργιοδικείο όσο και στο Εφετείο και στο Ανακτοβούλιο, η τελική εκδίκασή της και εκτέλεση της θανατικής ποινής στις 10 Μαΐου 1956, δηλαδή μέσα σε οκτώ μήνες και κάτι, μπορεί να πάρει το «Γκίνες» της ταχύτερης εκδίκασης υπόθεσης φόνου!

 

Μετά την ανάλυση της μαρτυρίας την οποία προσέφερε η Κατηγορούσα Αρχή, δηλαδή ο δημόσιος κατήγορος Ραούφ Ντενκτάς, ο μετέπειτα ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας, τότε αναπληρωτής Εισαγγελέας Γενικών Υποθέσεων (Acting Solicitor General) αλλά και της Υπεράσπισης, το Δικαστήριο κατέληξε στην καταδίκη του Μιχάλη Καραολή.

 

Υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες εκ μέρους της Κατηγορούσας Αρχής και συγκεκριμένα τρεις Τούρκοι που «ανεγνώρισαν» τον Καραολή ως τον δολοφόνο.

 

Από την άλλη πλευρά, εκ μέρους της Υπεράσπισης, υπήρχαν μάρτυρες που διαβεβαίωσαν ότι δεν ήταν ο Μιχάλης Καραολής ένας εκ των παρόντων στο όλο συμβάν. Περαιτέρω η Υπεράσπιση προσέφερε μαρτυρία για άλλοθι, δηλαδή ότι κατά τον χρόνο της δολοφονίας ο Μιχαλάκης Καραολής βρισκόταν αλλού. 

 

Το δικαστήριο απέρριψε τις μαρτυρίες υπεράσπισης και αποδέχθηκε την μαρτυρία των Τούρκων πληρωμένων μαρτύρων.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο Καραολής βρισκόταν στην επιχείρηση για την εκτέλεση του Πουλλή, αλλά το μαρτυρικό υλικό που είχε ενώπιον του το δικαστήριο δεν ήταν αρκετό για τον καταδικάσει, όπως επεξηγεί ο Χρίστος Κληρίδης. 

 

 

Τα επιχειρήματα τα οποία τέθηκαν από τους συνήγορους Υπεράσπισης τόσο στο Ανώτατο Δικαστήριο στην Κύπρο που ασκούσε δευτεροβάθμια δικαιοδοσία σαν Εφετείο, όσο και στη συνέχεια στο Ανακτοβούλιο, ήταν πολύ δυνατά και κατά τη γνώμη του Χρίστου Κληρίδη δεν θα έπρεπε να είχαν απορριφθεί. Ορισμένα από αυτά όπως αναφέρονται στην απόφαση είναι τα εξής:

 

1. Το Δικαστήριο, σύμφωνα με την Υπεράσπιση, επενέβη σε κρίσιμο στάδιο της αντεξέτασης του μάρτυρα Ντερέκογλου. Ο συνήγορος της Υπεράσπισης Στέλιος Παυλίδης QC έθεσε το θέμα ότι ο μάρτυρας αυτός, ο οποίος σύμφωνα με τη μαρτυρία καταδίωκε τον κατηγορούμενο Μιχαλάκη Καραολή, τον συνέδεσε στη σκέψη του με την παρουσία του Καραολή στη Γραμματεία πριν από τρία χρόνια και όχι πριν 20 μέρες που ο μάρτυρας αυτός εκ των υστέρων ανέφερε ότι τον είχε δει. 
 

2. Το γεγονός ότι ένας από τους μάρτυρες που παρουσίασε η κατηγορούσα αρχή, ο Τζινγκίζ, απεδείχθη ψευδομάρτυρας, έπρεπε να είχε οδηγήσει σε αμφιβολίες για τη μαρτυρία και των άλλων δύο μαρτύρων που παρουσιάστηκαν σαν αυτόπτες μάρτυρες. 

 

3. Η παράλειψη της Αστυνομίας να λάβει λεπτομερή κατάθεση από τον Δαμιανό, θείο του Μιχαλάκη Καραολή, σύμφωνα με τη μαρτυρία του ο οποίου ο Μιχαλάκης Καραολής ήταν στο σπίτι του κατά τον ουσιώδη χρόνο διάπραξης του εγκλήματος. 

 

4. Διάφορες αντιφάσεις των μαρτύρων κατηγορίας που παρουσιάστηκαν σαν αυτόπτες μάρτυρες θίγησαν, αλλά το Εφετείο είπε ότι η αξιοπιστία των μαρτύρων αυτών ήταν θέμα που αφορούσε το Πρωτόδικο Δικαστήριο. 

 

5. Ηγέρθη το θέμα ότι η δίκη διεξήχθη σε ατμόσφαιρα υποψίας και προκατάληψης. Αρχιδικαστής δικάζει πρωτόδικα, η δίκη διεξάγεται σαν πολιτικής φύσεως σε ειδικό Δικαστήριο, ο αρχιδικαστής επεμβαίνει κατά απαράδεχτο τρόπο σε κρίσιμο σημεία της αντεξέτασης και η όλη διαδικασία συμπληρώνεται σε δύο μήνες μετά το έγκλημα.

 

 

Δυστυχώς τόσο το Ανώτατο Δικαστήριο όσο και το Ανακτοβούλιο απέρριψαν τα επιχειρήματα της Υπεράσπισης και τις Εφέσεις, με αποτέλεσμα στις 10 Μαΐου 1956 να οδηγηθεί στην αγχόνη ο Μιχαλάκης Καραολής. 

 

Είναι κατά τη γνώμη μου σαφές, υποστηρίζει ο Χρίστος Κληρίδης, ότι η αγγλική δικαιοσύνη και στα τρία στάδια δεν ήθελε να απαλλάξει τον Καραολή, αλλά ήθελε να τον καταδικάσει. Απέρριψε τα πολύ δυνατά επιχειρήματα της Υπεράσπισης. Το μεγαλύτερο βάρος ευθύνης βαρύνει τον αρχιδικαστή Hallinan C.J., τα ευρήματα του οποίου δύσκολα ανατρέπονται κατ’ Έφεση. 

 

Ο Μιχαλάκης Καραολής στη βάση της μαρτυρίας και ανεξαρτήτως των πραγματικών γεγονότων μπορούσε και έπρεπε να είχε αθωωθεί. Σίγουρα δημιουργήθηκαν, αντικειμενικά ομιλούντες, λογικές αμφιβολίες για την ενοχή του, γεγονός που οδηγεί στην αθώωσή του.

Πέραν των πιο πάνω ο κ. Κληρίδης υποστηρίζει ότι ήταν απαράδεκτο ο αρχιδικαστής Χάλιναν να αποφασίσει να προεδρεύσει του Κακουργιοδικείου. 

 

Απαράδεκτο ήταν επίσης και το γεγονός ότι ανώτατο στέλεχος του αγγλικού κατεστημένου εκδίκαζε υπόθεση στην οποία μάλιστα δέχθηκε μαρτυρία ότι είχε πολιτική υφή και συγκεκριμένα εμπλοκή του κατηγορουμένου με την ΕΟΚΑ και τις προκηρύξεις της σε έναν αγώνα ο οποίος αποσκοπούσε στην ανατροπή του αποικιακού καθεστώτος και του ιδίου. 

 

Είναι πρωτάκουστο σε μία δίκη να παρουσιάζεται μαρτυρία τριών Τούρκων μαρτύρων κατ’ ισχυρισμό παρόντων και επιμαρτυρούντων ότι ο Καραολής πυροβόλησε και σκότωσε τον Ηρόδοτο Πουλλή, η μία εξ αυτών των μαρτυριών να απορρίπτεται ως ψευδής και να μη τίθεται το ερώτημα από τον ίδιο τον αρχιδικαστή ποιος είναι αυτός ο οποίος υποκίνησε την ψευδομαρτυρία του ενός εκ των τριών Τούρκων μαρτύρων. 

Η εμπλοκή του Ντενκτάς

 

Εξίσου απαράδεκτο είναι σήμερα το γεγονός ότι οι Άγγλοι έπαιζαν υποδαυλίζοντας το μίσος μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων και προωθώντας την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» ακόμη και στον τομέα της Δικαιοσύνης με Τούρκο κατήγορο και Τούρκους μάρτυρες αστυνομικούς.

 

Εκ των υστέρων διεφάνη ότι ο Ραούφ Ντεκτάς αναπληρωτής Εισαγγελέας Γενικών Υποθέσεων συνέπραττε στο παιχνίδι των Άγγλων με τους απώτερους στόχους του, οι οποίοι απεδείχθησαν στη συνέχεια επί Ανεξαρτησίας. 

 

Είναι για αυτά μεταξύ άλλων που κατέληξε στο συμπέρασμα έχοντας υπόψη και όλα τα προαναφερθέντα ότι ο αρχιδικαστής ήταν προκατειλημμένος  και αποφασισμένος να δικάσει και να καταδικάσει τον Μιχαλάκη Καραολή.

 

Διαβάζοντας τα πρακτικά της δίκης σημειώνει ο κ. Κληρίδης έρχεται στον νου μου το μυθιστόρημα «Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων, όπου αναφέρεται το εξής παράδοξο: Πρώτα να επιβάλλετε την ποινή και μετά να τους καταδικάσετε»!